Istorija-Umetnost mumifikacije

Umetnost mumifikacije

Za stare Egipćane stvarni život počinjao je tek nakon smrti, na "lepom zapadu", u carstvu mrtvih na zapadnoj obali Nila. Rođaci su stoga umrlim, za drugi put na drugi svet, davali hranu, nakit, nameštaj i mnoge druge stvari. Deo pogrebnog rituala, koji se protezao na preko 70 dana, predstavljala je mumifikacija leša. To je bio zadatak balzamatora. Njihov je posao započinjao pračnjenjem lobanje, zatim je kroz dugačak prorez u tu rupu, vađena većina unutrašnjih organa, koji su čuvani u posebnim ćupovima. Potom se telo punilo smolom ili uljem natopljenim lanenim krpama, i rez bi se zašio. Kako bi se iz tela izvukle sve tkivne tečnosti, ono bi se nekoliko nedelja držalo u suvoj natronskoj soli. Na kraju je telo, na svoje putovanje u carstvo mrtvih, obavijeno dugim lanenim trakama.

Balzamator:

Božanstvo Anubis, koje se najčešće pojavljuje kao čovek sa psećom glavom ima kao balzamator prilikom mumifikacije značajnu ulogu u egipatskom kultu mrtvih. Osim toga, on je navodno  zadužen za to da mrtve na drugom svetu snabdeva hranom.

Kovčeg za mumiju

Balzamator

Kovčeg za mumiju:

Na lice umrlog, koji je umotan uljem i smolom natopljene lanene trake, ponekad je stavljena maska na lice, kako bi se sprečilo da se ono usled upotrebljenih supstanci raspadne. Leš se nakon toga stavljao u drveni sanduk čovečjeg oblika.